31 Οκτωβρίου Παγκόσμια ημέρα της Αποταμίευσης

31 Οκτωβρίου Παγκόσμια ημέρα της Αποταμίευσης


Αποταμίευση σημαίνει να περιορίζουμε την κατανάλωση του σήμερα, για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες του αύριο. Αυτό που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος είναι το ένστικτο της επιβίωσης και κατ’ επέκταση της αυτοσυντήρησης, το οποίο και το οδήγησε στην αποταμίευση για να μπορέσει να επιβιώσει. Η αρχή έγινε με τρόφιμα αλλά σιγά σιγά με το πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος άρχισε να αποταμιεύει και άλλα είδη, όπως ρούχα. Η 31η Οκτωβρίου αποτελεί ημέρα ορόσημο για τα σύγχρονα νοικοκυριά, καθώς έχει καθιερωθεί, ως η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης. Η θέσπιση του εορτασμού προήλθε από την ίδρυση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων, στο Μιλάνο, στις 31 Οκτωβρίου 1924. Τη χρονιά, που ακολούθησε επεκτάθηκε, στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα, η οποία εισχώρησε στο διεθνή αυτόν εορτασμό το 1936.
Σήμερα λοιπόν, που η ίδια η ζωή και οι ανάγκες της είναι διαφορετικές και μεγαλύτερες, όταν λέμε αποταμίευση εννοούμε χρημάτων. Όταν μπορούμε δηλαδή μαζεύουμε κάποια χρήματα για να καλύψουμε κάποιες μελλοντικές μας ανάγκες. Η χαρά που παίρνουμε όταν βλέπουμε τα χρήματα που αποταμιεύουμε να αυξάνονται αλλά και η ανακούφιση όταν είμαστε σε θέση να επιλύσουμε τα προβλήματα που μας παρουσιάζονται, φανερώνει και την αξία της αποταμίευσης, η οποία μόνο καλό μπορεί να μας κάνει.
Ο αντίλογος βέβαια σε αυτό έγκειται στο ότι στις μέρες μας, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η αποταμίευση χάνει την ουσία της. Ο ρόλος και η δύναμή της εξασθενούν αφού ο καθένας δεν είναι σε θέση να φυλάξει κάποια από τα χρήματα που με κόπο δικό του αλλά και της οικογένειάς του μαζεύει καθημερινά για να αποφύγει μελλοντικά προβλήματα, γιατί πολύ απλά δεν του περισσεύουν. Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι με την ραγδαία αύξηση του αριθμού των ανέργων, το πλέον χαμηλό χρηματικό ποσό των συντάξεων, και γενικότερα τα προβλήματα που η ίδια η χώρα αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά αντιμετωπίζει, εντείνουν ολοένα και περισσότερο την άσχημη οικονομική μας κατάσταση. Επομένως εύλογα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πώς θα μπορέσει να αποταμιεύσει χρήματα τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Ίσως εάν ο καθένας σκεφτόταν νωρίτερα την αξία της αποταμίευσης αναλογιζόμενος το κόστος των καθημερινών του αναγκών, να μην ερχόμασταν τώρα στο σημείο αυτό της «οικονομικής κρίσης». Αλλά αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να ξέρει με σιγουριά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αποταμίευση σε καμία περίπτωση δε πρέπει να παίρνει τη μορφή της φιλαργυρίας, δηλαδή το να μαζεύουμε τα χρήματά μας αλλά χωρίς να τα χρησιμοποιούμε για τις ανάγκες μας, γιατί τότε λοιπόν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ισοδυναμεί με τη σπατάλη. Εξάλλου πλούσιος δεν είναι εκείνος που έχει πολλά χρήματα, αλλά εκείνος που έχει λίγες ανάγκες. Επομένως δεν μας βοηθά, αντιθέτως μας προσβάλει σαν ανθρώπους. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η αποταμίευση σημαίνει αυτοσυγκράτηση και πρόνοια. Επιπλέον απομακρύνει τον άνθρωπο από τον κίνδυνο να χάσει την αξιοπρέπειά του. Έτσι εάν θέλουμε να καλυτερεύσουμε και να διευκολύνουμε τη ζωή μας αλλά και να προσφέρουμε ένα όφελος στο κράτος, πρέπει να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας την αποταμίευση και να μην αφήνουμε το μέλλον μας έρμαιο της τύχης του…


Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος