…Παντού υπάρχει ένας μύθος…
Και ναι λοιπόν, ο μύθος που θέλει τους έλληνες τους πιο τεμπέληδες της Ε.Ε. καταρρίπτεται! Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Βρετανίας έβαλε στο μικροσκόπιο τις ώρες εργασίας σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανακάλυψε ότι, παραδόξως για κάποιους, οι Έλληνες εργάζονται 42,2 ώρες την εβδομάδα, έναντι 39 των Ισπανών, 36 των Γερμανών και μόλις 31 των Ολλανδών. Και ενώ η Άγκελα Μέρκελ προσπαθεί να πείσει τους ηγέτες της ευρωζώνης για την τιμωρία των «λουφαδόρων», κατά τη γνώμη της, Ελλήνων, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Δικαίως λοιπόν οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται πως δεν φέρουν όλες τις ευθύνες για την κρίση.. Τα στατιστικά αυτά επαληθεύουν και το στερεότυπο ότι στις βόρειες χώρες, κυρίως σε Ολλανδία και Γερμανία, η μερική απασχόληση είναι ευρέως διαδεδομένη.
Αναντίρρητα, και για να είμαστε και απόλυτα ρεαλιστές, όσον αφορά τη παραγωγικότητα στην Ελλάδα, εκεί αντιμετωπίζουμε ένα μάλλον άλυτο πρόβλημα. Και όχι επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα, αλλά εξαιτίας της σοβαρής έλλειψης τεχνοτροπίας και υποδομής. Δυστυχώς δε μπορούμε να ανταγωνιστούμε την υψηλότατη γερμανική τεχνολογία αλλά και τις προηγμένες υποδομές της, σίγουρα όμως μπορούμε να την ανταγωνιστούμε ως προς το σθένος και την αστείρευτη όρεξή μας για δουλειά. Για παράδειγμα ένας Έλληνας ο οποίος έχει εκπαιδευτεί όπως και ένας Γερµανός θα είναι λιγότερο παραγωγικός εξαιτίας αυτής της έλλειψης, αλλά αντίστοιχα ένας Γερμανός δε θα δούλευε με την ίδια ευκολία και διάθεση με τα ελληνικά ωράρια.
Με το μέλλον του κοινού νομίσματος να είναι αβέβαιο, είναι πολύ εύκολο να καταφεύγει κανείς σε στερεότυπα, όπως αναφέρει και η εφημερίδα The Guardian. Το γεγονός ότι οι Έλληνες σαν άνθρωποι έχουν πάντα όρεξη για διασκέδαση και για δημιουργία, λανθασμένα μεταφράζεται σαν «τεμπελιά» από κάποιους. Η σωστή μετάφραση θα ήταν «όρεξη για ζωή». Δεν είναι τυχαίο βέβαια το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερο αυξάνεται ο τουρισμός μας, ειδικότερα την καλοκαιρινή περίοδο, και αποδεδειγμένα όσοι από άλλες χώρες έρχονται στην Ελλάδα δεν αρκούνται μόνο σε μια επίσκεψη αλλά πολλοί είναι εκείνοι που κάθε χρόνο προγραμματίζουν τις διακοπές τους εδώ.
Καταλήγουμε επομένως στο γεγονός ότι οι Έλληνες δουλεύουν διασκεδάζοντας όλο το χρόνο, ενώ οι συνάνθρωποί μας στις άλλες χώρες της Ε.Ε. δουλεύουν όλο το χρόνο και διασκεδάζουν κάποιες μόνο μέρες….στις διακοπές τους στην Ελλάδα!! Ας μην κοιτάμε λοιπόν την επιφάνεια και ας αποδείξουμε σε όσους μας αδικούν ότι η ουσία βρίσκεται πιο βαθειά από εκεί που ηθελημένα περιορίζονται να κοιτούν…
Καστρινού Ανδριάνα
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Ανεργία: η Αχίλλειος πτέρνα του ελληνικού κράτους.
Ανεργία: η Αχίλλειος πτέρνα
του ελληνικού κράτους.
Η ανεργία έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας, το οποίο πιέζει ασφυκτικά προς κάθε κατεύθυνση για την άμεση επίλυσή του. Βασική πηγή της είναι η ελλιπής δημιουργία θέσεων εργασίας από τις επιχειρήσεις, οι οποίες προτιμούν να επενδύσουν τα κεφάλαια τους σε χώρες του εξωτερικού. Βασική αιτία της αποτελεί και η ανυπαρξία εργασιακής εμπειρίας από τους νέους, πράγμα το οποίο παρεμποδίζει τις επιχειρήσεις να τους προσλάβουν, προτιμώντας άτομα με κάποια πολύχρονη προϋπηρεσία.
Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί στους νέους ένα έντονο αίσθημα άγχους και ταραχής καθώς επίσης και μεγάλης ανασφάλειας, εφόσον βλέπουν καθημερινά ότι είτε έχουν κάποιο πτυχίο είτε όχι, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ανεργίας σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αποτέλεσμα όλων αυτών : ένας στους τρείς νέους είναι άνεργοι! Το θλιβερό όλων είναι ότι η μορφή της ανεργίας αυτής είναι καλπάζουσα και οι θέσεις εργασίας ολοένα και λιγότερες. Είναι αναμφίβολο ότι η κατάσταση αυτή έχει αρνητικό αντίκτυπο και σε άλλους τομείς της καθημερινής μας ζωής. Ένα κραυγαλέο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ολοένα και λιγότεροι νέοι στην εποχή μας παίρνουν την απόφαση να παντρευτούν και κατ’ επέκταση να δημιουργήσουν οικογένεια. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα θλιβερό και πρέπει να μας θορυβήσει σε μεγάλο βαθμό, γιατί σιγά σιγά βλέπουμε να καταρρίπτονται και να χάνονται στο χρόνο βασικές αξίες και θεσμοί που μέχρι τώρα διατηρούνταν ακέραιοι και τηρούνταν ευλαβικά. Οι νέοι μη μπορώντας να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα για την καθημερινή τους διαβίωση, παραμένουν ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, προσκολλημένοι στην οικογένειά τους, χάνοντας την ανεξαρτησία τους και δυσκολεύοντας την «απογαλάκτωσή» από τους γονείς τους.
Πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται σοβαρά την παλιά λύση της μετανάστευσης. Η ιδέα της ζωής σε μια άλλη χώρα, της οποίας η οικονομία είναι ακόμα σε καλή κατάσταση και οι θέσεις εργασίας εξακολουθούν να είναι διαθέσιμες για τους νέους, είναι ιδιαίτερα αρεστή σε πολλούς. Πόσοι και ποιοί όμως έχουν την ευκαιρία, τη θέληση αλλά και τη δύναμη να πάρουν αυτή την τόσο σοβαρή απόφαση η οποία θα τους απομακρύνει από την οικογένειά τους αφενός, αλλά αφετέρου θα τους βγάλει από την δεινή οικονομική τους κατάσταση, ενδεχομένως.
Είναι αναμφίβολο ότι μια κοινωνία που δείχνει αυτό το τόσο σκληρό της πρόσωπο στους νέους της, οι οποίοι αποτελούν και τη συνέχειά της, δεν μπορεί να έχει καλό μέλλον. Τεράστια κοινωνική «πληγή» στις μέρες μας αλλά και συνέπεια όλων αυτών, αποτελεί και η εκπαίδευση. Τα προβλήματα που έχουν αναπτυχθεί σε αυτόν τον τομέα είναι μύρια και απαιτούν την γρήγορη και ορθή επίλυσή τους, γιατί το μορφωτικό επίπεδο μιας κοινωνίας επηρεάζει άμεσα και το βιοτικό της επίπεδο. Επομένως οφείλουμε όλοι να δούμε με περισσότερη προσοχή και ωριμότητα τα προβλήματα που έχουν προκύψει σε ολόκληρη την κοινωνία που ζούμε και να επισπεύσουμε την επίλυσή τους μήπως και καταφέρουμε να «σώσουμε» ένα κομμάτι της. Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι «Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες» θα μακραίνουν πάντα το δρόμο μας…Αλλά σημασία έχει ο προορισμός και όχι το ταξίδι!
Καστρινού Ανδριάνα
του ελληνικού κράτους.
Η ανεργία έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας, το οποίο πιέζει ασφυκτικά προς κάθε κατεύθυνση για την άμεση επίλυσή του. Βασική πηγή της είναι η ελλιπής δημιουργία θέσεων εργασίας από τις επιχειρήσεις, οι οποίες προτιμούν να επενδύσουν τα κεφάλαια τους σε χώρες του εξωτερικού. Βασική αιτία της αποτελεί και η ανυπαρξία εργασιακής εμπειρίας από τους νέους, πράγμα το οποίο παρεμποδίζει τις επιχειρήσεις να τους προσλάβουν, προτιμώντας άτομα με κάποια πολύχρονη προϋπηρεσία.
Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί στους νέους ένα έντονο αίσθημα άγχους και ταραχής καθώς επίσης και μεγάλης ανασφάλειας, εφόσον βλέπουν καθημερινά ότι είτε έχουν κάποιο πτυχίο είτε όχι, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ανεργίας σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αποτέλεσμα όλων αυτών : ένας στους τρείς νέους είναι άνεργοι! Το θλιβερό όλων είναι ότι η μορφή της ανεργίας αυτής είναι καλπάζουσα και οι θέσεις εργασίας ολοένα και λιγότερες. Είναι αναμφίβολο ότι η κατάσταση αυτή έχει αρνητικό αντίκτυπο και σε άλλους τομείς της καθημερινής μας ζωής. Ένα κραυγαλέο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ολοένα και λιγότεροι νέοι στην εποχή μας παίρνουν την απόφαση να παντρευτούν και κατ’ επέκταση να δημιουργήσουν οικογένεια. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα θλιβερό και πρέπει να μας θορυβήσει σε μεγάλο βαθμό, γιατί σιγά σιγά βλέπουμε να καταρρίπτονται και να χάνονται στο χρόνο βασικές αξίες και θεσμοί που μέχρι τώρα διατηρούνταν ακέραιοι και τηρούνταν ευλαβικά. Οι νέοι μη μπορώντας να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα για την καθημερινή τους διαβίωση, παραμένουν ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, προσκολλημένοι στην οικογένειά τους, χάνοντας την ανεξαρτησία τους και δυσκολεύοντας την «απογαλάκτωσή» από τους γονείς τους.
Πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται σοβαρά την παλιά λύση της μετανάστευσης. Η ιδέα της ζωής σε μια άλλη χώρα, της οποίας η οικονομία είναι ακόμα σε καλή κατάσταση και οι θέσεις εργασίας εξακολουθούν να είναι διαθέσιμες για τους νέους, είναι ιδιαίτερα αρεστή σε πολλούς. Πόσοι και ποιοί όμως έχουν την ευκαιρία, τη θέληση αλλά και τη δύναμη να πάρουν αυτή την τόσο σοβαρή απόφαση η οποία θα τους απομακρύνει από την οικογένειά τους αφενός, αλλά αφετέρου θα τους βγάλει από την δεινή οικονομική τους κατάσταση, ενδεχομένως.
Είναι αναμφίβολο ότι μια κοινωνία που δείχνει αυτό το τόσο σκληρό της πρόσωπο στους νέους της, οι οποίοι αποτελούν και τη συνέχειά της, δεν μπορεί να έχει καλό μέλλον. Τεράστια κοινωνική «πληγή» στις μέρες μας αλλά και συνέπεια όλων αυτών, αποτελεί και η εκπαίδευση. Τα προβλήματα που έχουν αναπτυχθεί σε αυτόν τον τομέα είναι μύρια και απαιτούν την γρήγορη και ορθή επίλυσή τους, γιατί το μορφωτικό επίπεδο μιας κοινωνίας επηρεάζει άμεσα και το βιοτικό της επίπεδο. Επομένως οφείλουμε όλοι να δούμε με περισσότερη προσοχή και ωριμότητα τα προβλήματα που έχουν προκύψει σε ολόκληρη την κοινωνία που ζούμε και να επισπεύσουμε την επίλυσή τους μήπως και καταφέρουμε να «σώσουμε» ένα κομμάτι της. Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι «Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες» θα μακραίνουν πάντα το δρόμο μας…Αλλά σημασία έχει ο προορισμός και όχι το ταξίδι!
Καστρινού Ανδριάνα
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
1η Οκτωβρίου : Διεθνής μέρα Τρίτης ηλικίας.
1η Οκτωβρίου : Διεθνής μέρα
Τρίτης ηλικίας.
Κατά γενική ομολογία, τα παιδικά μας χρόνια είναι συνυφασμένα με δυο κυρίως πρόσωπα : τη γιαγιά μας και τον παππού μας! Η αφήγηση ιστοριών, η καλοπροαίρετη μυθοπλασία πολλές φορές, η διήγηση παραμυθιών και το ασφαλές καταφύγιο, μετά τους γονείς μας, είναι κάποια από τα κυριότερα χαρακτηριστικά όλων των παππούδων. Κάποιες φορές παίζουν το ρόλο των γονέων και κάποιες άλλες των φίλων, αλλά πάντα έχουν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας..
Η τεράστια πείρα που απέκτησαν ζώντας αρκετά χρόνια τους καθιστά αναντίρρητα σοφούς και λογικούς. Έχουν πάντα μια χρήσιμη και σίγουρα σωστή συμβουλή για τα εγγόνια τους, είναι πάντα γεμάτοι διάθεση να τους διδάξουν τη ζωή και την εμπειρία των χρόνων τους, προσπαθώντας να τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν σωστά την προσωπικότητά τους. Ο ρόλος τους στη ζωή των παιδιών, τις περισσότερες φορές είναι ισάξιος και ίσως και μεγαλύτερος, από εκείνο των γονέων. Υπάρχει ένα είδος αλληλεξάρτησης των παιδιών και των παππούδων. Όσο τα παιδία έχουν ανάγκη τους παππούδες τους, άλλο τόσο και εκείνοι με τη σειρά τους έχουν ανάγκη τα εγγόνια τους, για να συνεχίσουν να ζουν, βλέποντας στα μάτια τους μια μικρογραφία της δικής τους ζωής. Αυτό τους δίνει ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη για να ξεπερνούν με ευκολία τα προβλήματα της ηλικίας τους.
Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι πρέπει να βοηθάμε όσο είναι ανθρωπίνως εφικτό τα άτομα της τρίτης ηλικίας, διότι αφενός μεν αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας αλλά και της ζωής των παιδιών μας, αφετέρου δε είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι και οφείλουμε να βοηθάμε τα άτομα που μας δίνουν απλόχερα τη σοφία τους, αφιλοκερδώς. Ακόμα και οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν κάποιο δικό τους πρόσωπο εν ζωή, είναι πάντα διαθέσιμοι να μας προσφέρουν τη ζεστασιά, και τη βοήθειά τους, ζητώντας σα μοναδικό αντάλλαγμα λίγη ανθρωπιά και ελάχιστο ενδιαφέρον.
Ας προσπαθήσουμε, επομένως, όλοι να συμβάλλουμε στην ελάττωση των απάνθρωπων εικόνων που ενίοτε βλέπουμε στα γηροκομεία και ας θυμηθούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι εξαιτίας των αρκετών χρόνων ζωής και μόνο χρειάζονται τη βοήθειά μας, και ότι κάποια στιγμή είμαι πολύ πιθανό να βρεθούμε στη θέση τους, αναζητώντας μόνο λίγη ανθρωπιά.
Προσωπικά, θεωρώ ευλογημένα τα παιδιά που έχουν ζήσει και έχουν αναρίθμητες αναμνήσεις με τον παππού τους και τη γιαγιά τους, γιατί έχοντας προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ποτέ και κανένας δεν θα μπορέσει να μας μεταδώσει τη σοφία και τη ζεστασιά αυτών των ανθρώπων. Πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι με τα ζαρωμένα από τα χρόνια πρόσωπα έχουν το χάρισμα να μας προσφέρουν τις καλύτερες αναμνήσεις και εμπειρίες και να τις χαράζουν τόσο βαθειά στη ψυχή μας που πολύ δύσκολα θα φύγουν από μέσα μας.
Μπορεί να μην είναι πλέον κοντά μας αλλά όσο τους λατρεύουμε και δε τους λησμονούμε είναι πάντα «εδώ» για τα εγγόνια τους! Και αυτό το λέω με απόλυτη βεβαιότητα και σιγουριά…
Καστρινού Ανδριάνα
Τρίτης ηλικίας.
Κατά γενική ομολογία, τα παιδικά μας χρόνια είναι συνυφασμένα με δυο κυρίως πρόσωπα : τη γιαγιά μας και τον παππού μας! Η αφήγηση ιστοριών, η καλοπροαίρετη μυθοπλασία πολλές φορές, η διήγηση παραμυθιών και το ασφαλές καταφύγιο, μετά τους γονείς μας, είναι κάποια από τα κυριότερα χαρακτηριστικά όλων των παππούδων. Κάποιες φορές παίζουν το ρόλο των γονέων και κάποιες άλλες των φίλων, αλλά πάντα έχουν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας..
Η τεράστια πείρα που απέκτησαν ζώντας αρκετά χρόνια τους καθιστά αναντίρρητα σοφούς και λογικούς. Έχουν πάντα μια χρήσιμη και σίγουρα σωστή συμβουλή για τα εγγόνια τους, είναι πάντα γεμάτοι διάθεση να τους διδάξουν τη ζωή και την εμπειρία των χρόνων τους, προσπαθώντας να τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν σωστά την προσωπικότητά τους. Ο ρόλος τους στη ζωή των παιδιών, τις περισσότερες φορές είναι ισάξιος και ίσως και μεγαλύτερος, από εκείνο των γονέων. Υπάρχει ένα είδος αλληλεξάρτησης των παιδιών και των παππούδων. Όσο τα παιδία έχουν ανάγκη τους παππούδες τους, άλλο τόσο και εκείνοι με τη σειρά τους έχουν ανάγκη τα εγγόνια τους, για να συνεχίσουν να ζουν, βλέποντας στα μάτια τους μια μικρογραφία της δικής τους ζωής. Αυτό τους δίνει ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη για να ξεπερνούν με ευκολία τα προβλήματα της ηλικίας τους.
Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι πρέπει να βοηθάμε όσο είναι ανθρωπίνως εφικτό τα άτομα της τρίτης ηλικίας, διότι αφενός μεν αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας αλλά και της ζωής των παιδιών μας, αφετέρου δε είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι και οφείλουμε να βοηθάμε τα άτομα που μας δίνουν απλόχερα τη σοφία τους, αφιλοκερδώς. Ακόμα και οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν κάποιο δικό τους πρόσωπο εν ζωή, είναι πάντα διαθέσιμοι να μας προσφέρουν τη ζεστασιά, και τη βοήθειά τους, ζητώντας σα μοναδικό αντάλλαγμα λίγη ανθρωπιά και ελάχιστο ενδιαφέρον.
Ας προσπαθήσουμε, επομένως, όλοι να συμβάλλουμε στην ελάττωση των απάνθρωπων εικόνων που ενίοτε βλέπουμε στα γηροκομεία και ας θυμηθούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι εξαιτίας των αρκετών χρόνων ζωής και μόνο χρειάζονται τη βοήθειά μας, και ότι κάποια στιγμή είμαι πολύ πιθανό να βρεθούμε στη θέση τους, αναζητώντας μόνο λίγη ανθρωπιά.
Προσωπικά, θεωρώ ευλογημένα τα παιδιά που έχουν ζήσει και έχουν αναρίθμητες αναμνήσεις με τον παππού τους και τη γιαγιά τους, γιατί έχοντας προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ποτέ και κανένας δεν θα μπορέσει να μας μεταδώσει τη σοφία και τη ζεστασιά αυτών των ανθρώπων. Πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι με τα ζαρωμένα από τα χρόνια πρόσωπα έχουν το χάρισμα να μας προσφέρουν τις καλύτερες αναμνήσεις και εμπειρίες και να τις χαράζουν τόσο βαθειά στη ψυχή μας που πολύ δύσκολα θα φύγουν από μέσα μας.
Μπορεί να μην είναι πλέον κοντά μας αλλά όσο τους λατρεύουμε και δε τους λησμονούμε είναι πάντα «εδώ» για τα εγγόνια τους! Και αυτό το λέω με απόλυτη βεβαιότητα και σιγουριά…
Καστρινού Ανδριάνα
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
11 Σεπτεμβρίου 2001...10 χρόνια μετά…
11 Σεπτεμβρίου 2001.
H αρχή του «τέλους»
10 χρόνια μετά…
Ημέρα σταθμός στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί η 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ήταν όταν όλη η γή παρακολούθησε άναυδη σε παγκόσμια τηλεοπτική προβολή την πτώση των δίδυμων πύργων της Αμερικής, εξαιτίας της σύγκρουσης δυο επιβατικών αεροπλάνων των αεροπορικών εταιρειών «United Airlines» και «American Airlines», τα οποία είχαν καταληφθεί από τρομοκράτες, και έπεσαν επάνω στον Βόρειο και τον Νότιο πύργο, με μικρή σχετικά διαφορά χρόνου ανοίγοντας έτσι ένα κύκλο τρομοκρατικών επιθέσεων, δίχως τέλος.
Πρόκειται για δυο από τα επτά κτίρια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, σύμπλεγμα επτά κτιρίων που σχεδιάστηκαν από τον Αμερικανοϊάπωνα αρχιτέκτονα Μινόρου Γιαμασάκι και η κατασκευή του ξεκίνησε το 1966, τα οποία ήταν τα ψηλότερα στον κόσμο, με 110 ορόφους το καθένα και πήραν το όνομα «Δίδυμοι Πύργοι».
Οι Δίδυμοι Πύργοι, κατέρρευσαν λίγη ώρα μετά τις συγκρούσεις των αεροσκαφών επάνω τους, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες. Ο τραγικός απολογισμός είναι, εκτός των 19 αεροπειρατών, συνολικά από τις επιθέσεις, 2973 άνθρωποι περίπου που βρίσκονταν εκείνη την ώρα εκεί να χάσουν τόσο άδικα και αναίτια την ζωή τους. Η κυβέρνηση Μπους ισχυρίστηκε λίγες μέρες μετά ότι το συμβάν πραγματοποίησαν ισλαμιστές τρομοκράτες, οργανωμένοι από την οργάνωση Αλ Κάιντα και τον Σαουδάραβα επιχειρηματία αρχηγό της Οσάμα μπιν Λάντεν, με σκοπό να πλήξουν τον μεγαλύτερο εχθρό τους χτυπώντας τα σύμβολα της δύναμής του.
Οι θλιβερές συνέπειες αυτής της επίθεσης δεν άργησαν να φανούν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν άμεσα δυο πολεμικές επιθέσεις ενάντια του Αφγανιστάν, στις 7 Οκτωβρίου 2001, και του Ιράκ, στις 20 Μαρτίου 2003, στα πλαίσια του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν άργησαν να συσχετίσουν
τα γεγονότα εκείνης της μέρας με τους αριθμούς, παρουσιάζοντας μια σειρά από συμπτώσεις. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τη θεωρία της συγχρονικότητας, κατά την οποία υπάρχουν «συμπτώσεις» σε γεγονότα, αριθμούς, ονόματα κτλ, υποστηρίζουν ότι για παράδειγμα οι Δίδυμοι πύργοι πού χτυπήθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου μοιάζουν οπτικά με τον αριθμό 11, ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου μένουν άλλες 111 μέρες μέχρι το τέλος του έτους, επίσης ότι το πρώτο αεροπλάνο πού έπεσε στους Πύργους ήταν η πτήση 11,ή ότι ο Μπους έχει 11 γράμματα στο όνομά του. Τυχαίο;! Επομένως εύλογα αναπτύσσεται το ερώτημα «πρόκειται όντως για συμπτώσεις ή όχι;» Βέβαια κανένας δεν είναι αρμόδιος να απαντήσει σε αυτό. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα γενικά προκαλούν πανικό, αποδιοργάνωση αλλά και πολιτική αστάθεια, και βασίζονται στον αιφνιδιασμό και το φανατισμό, ιδεολογικό ή θρησκευτικό.
Το μοναδικό «φωτεινό» σημείο σε αυτή την καταστροφή φαίνεται να είναι η ανακάλυψη σκελετού ενός πλοίου-φάντασμα ηλικίας τουλάχιστον 200 χρόνων, δίπλα στο «σημείο μηδέν» των Δίδυμων Πύργων. Οι ειδικοί τοποθετούν τη ναυπήγηση του πλοίου από τα μέσα έως τα τέλη του 18ου αιώνα, και λένε ότι το κουφάρι του δεν φαίνεται να έχει υποστεί ανθρώπινες αλλοιώσεις τα τελευταία 200 χρόνια.
Η 11η λοιπόν Σεπτεμβρίου αποτελεί τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση που έχει συμβεί έως τώρα, αλλά και κομβικό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, καθώς προκάλεσε πολλές και ριζικές αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις, στην κοινωνική και πολιτική ζωή σε όλο τον κόσμο. Εάν είχε αποφευχθεί η εν λόγω καταστροφή ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα…ή μάλλον σίγουρα θα ήταν καλύτερα.
Καστρινού Ανδριάνα
H αρχή του «τέλους»
10 χρόνια μετά…
Ημέρα σταθμός στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί η 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ήταν όταν όλη η γή παρακολούθησε άναυδη σε παγκόσμια τηλεοπτική προβολή την πτώση των δίδυμων πύργων της Αμερικής, εξαιτίας της σύγκρουσης δυο επιβατικών αεροπλάνων των αεροπορικών εταιρειών «United Airlines» και «American Airlines», τα οποία είχαν καταληφθεί από τρομοκράτες, και έπεσαν επάνω στον Βόρειο και τον Νότιο πύργο, με μικρή σχετικά διαφορά χρόνου ανοίγοντας έτσι ένα κύκλο τρομοκρατικών επιθέσεων, δίχως τέλος.
Πρόκειται για δυο από τα επτά κτίρια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, σύμπλεγμα επτά κτιρίων που σχεδιάστηκαν από τον Αμερικανοϊάπωνα αρχιτέκτονα Μινόρου Γιαμασάκι και η κατασκευή του ξεκίνησε το 1966, τα οποία ήταν τα ψηλότερα στον κόσμο, με 110 ορόφους το καθένα και πήραν το όνομα «Δίδυμοι Πύργοι».
Οι Δίδυμοι Πύργοι, κατέρρευσαν λίγη ώρα μετά τις συγκρούσεις των αεροσκαφών επάνω τους, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες. Ο τραγικός απολογισμός είναι, εκτός των 19 αεροπειρατών, συνολικά από τις επιθέσεις, 2973 άνθρωποι περίπου που βρίσκονταν εκείνη την ώρα εκεί να χάσουν τόσο άδικα και αναίτια την ζωή τους. Η κυβέρνηση Μπους ισχυρίστηκε λίγες μέρες μετά ότι το συμβάν πραγματοποίησαν ισλαμιστές τρομοκράτες, οργανωμένοι από την οργάνωση Αλ Κάιντα και τον Σαουδάραβα επιχειρηματία αρχηγό της Οσάμα μπιν Λάντεν, με σκοπό να πλήξουν τον μεγαλύτερο εχθρό τους χτυπώντας τα σύμβολα της δύναμής του.
Οι θλιβερές συνέπειες αυτής της επίθεσης δεν άργησαν να φανούν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν άμεσα δυο πολεμικές επιθέσεις ενάντια του Αφγανιστάν, στις 7 Οκτωβρίου 2001, και του Ιράκ, στις 20 Μαρτίου 2003, στα πλαίσια του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν άργησαν να συσχετίσουν
τα γεγονότα εκείνης της μέρας με τους αριθμούς, παρουσιάζοντας μια σειρά από συμπτώσεις. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τη θεωρία της συγχρονικότητας, κατά την οποία υπάρχουν «συμπτώσεις» σε γεγονότα, αριθμούς, ονόματα κτλ, υποστηρίζουν ότι για παράδειγμα οι Δίδυμοι πύργοι πού χτυπήθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου μοιάζουν οπτικά με τον αριθμό 11, ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου μένουν άλλες 111 μέρες μέχρι το τέλος του έτους, επίσης ότι το πρώτο αεροπλάνο πού έπεσε στους Πύργους ήταν η πτήση 11,ή ότι ο Μπους έχει 11 γράμματα στο όνομά του. Τυχαίο;! Επομένως εύλογα αναπτύσσεται το ερώτημα «πρόκειται όντως για συμπτώσεις ή όχι;» Βέβαια κανένας δεν είναι αρμόδιος να απαντήσει σε αυτό. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα γενικά προκαλούν πανικό, αποδιοργάνωση αλλά και πολιτική αστάθεια, και βασίζονται στον αιφνιδιασμό και το φανατισμό, ιδεολογικό ή θρησκευτικό.
Το μοναδικό «φωτεινό» σημείο σε αυτή την καταστροφή φαίνεται να είναι η ανακάλυψη σκελετού ενός πλοίου-φάντασμα ηλικίας τουλάχιστον 200 χρόνων, δίπλα στο «σημείο μηδέν» των Δίδυμων Πύργων. Οι ειδικοί τοποθετούν τη ναυπήγηση του πλοίου από τα μέσα έως τα τέλη του 18ου αιώνα, και λένε ότι το κουφάρι του δεν φαίνεται να έχει υποστεί ανθρώπινες αλλοιώσεις τα τελευταία 200 χρόνια.
Η 11η λοιπόν Σεπτεμβρίου αποτελεί τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση που έχει συμβεί έως τώρα, αλλά και κομβικό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, καθώς προκάλεσε πολλές και ριζικές αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις, στην κοινωνική και πολιτική ζωή σε όλο τον κόσμο. Εάν είχε αποφευχθεί η εν λόγω καταστροφή ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα…ή μάλλον σίγουρα θα ήταν καλύτερα.
Καστρινού Ανδριάνα
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
«Οδηγώ και… Δε σκέφτομαι!»
«Οδηγώ και… Δε σκέφτομαι!»
Όπως είναι ήδη γνωστό η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει στην κατοχή της ένα δίπλωμα οδήγησης! Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, πλέον, μετά την ηλικία των 18 ετών επιθυμούν την απόκτηση ενός αυτοκινήτου για δική τους διευκόλυνση αλλά και ευχαρίστηση. Το ζητούμενο είναι αν έχουν όλοι αυτοί τη συνείδηση αλλά και την πειθαρχία που χρειάζεται η οδήγηση και κατά πόσο είναι «έτοιμοι» να αναλάβουν την ευθύνη αυτή. Κατά γενική ομολογία, οι ενήλικες και τα άτομα με χρόνια «οδηγηκή» πείρα, έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης που απαιτείται. Οι νέοι όμως που είναι ως επί το πλείστον άπειροι, πολλές φορές φέρονται επιπόλαια σε αυτό το θέμα. Η οδήγηση έχει κάποιους αναντίρρητα απαραβίαστους κανόνες και νόμους.
Είναι συνηθισμένο λοιπόν φαινόμενο στις μέρες μας τα παιδιά να βγαίνουν έξω με τους συνομηλίκους τους προς αναζήτηση τέρψης αλλά και καινούριων φίλων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παρασύρονται από άλλα άτομα και να οδηγούνται σε ανάρμοστες πράξεις, πράγμα το οποίο είναι άκρως κατακριτέο καθώς ο καθένας πρέπει να θέτει κάποια όρια στον εαυτό του και να μην παρασύρεται από έτερους, προσπερνώντας τα, προς αποφυγή της ενδεχόμενης απόρριψής του. Ειδικά όσοι ενδεχομένως πρόκειται να οδηγήσουν, οι ίδιοι, πρέπει να έχουν συνείδηση των πράξεών τους και να μην φέρονται επιπόλαια, γιατί πολλές φορές εκτός από τον εαυτό τους, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο και όσους τυχόν κυκλοφορούν εκείνη την ώρα. Επομένως αυτό που πρέπει να υπάρχει πάντα στο μυαλό μας είναι η υποχρέωση μας να είμαστε απόλυτα προσεκτικοί, ιδιαίτερα όσοι οδηγούν, τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους που θέτουμε σε κίνδυνο, και να είμαστε σε θέση να αναλογιστούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Κυρίως τις βραδινές ώρες που το ενδεχόμενο ατυχήματος αυξάνεται λόγω της μειωμένης ορατότητας αλλά κυρίως της αντανακλαστικότατος μας είμαστε αναντίρρητα υποχρεωμένοι να προσέχουμε και κυρίως να αποφεύγουμε την οδήγηση ιδιαίτερα μετά την χρήση αλκοόλ οπότε και η δυνατότητα της μειώνεται κατακόρυφα.
Είναι θλιβερό να δει κανείς το τεράστιο ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων που γίνονται στην Ελλάδα, το οποίο δυστυχώς αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Οφείλουμε λοιπόν να μην ξεχνάμε όλα αυτά τα ελάχιστα αλλά απόλυτα σημαντικά πράγματα κάθε φορά που οδηγούμε, και να σεβόμαστε αλλά και να κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι μας για να διαφυλάξουμε ακέραιο αυτό το υπέρτατο αγαθό που μας χάρισε απλόχερα ο Θεός, τη Ζωή μας.
Kαστρινού Ανδριάνα
Όπως είναι ήδη γνωστό η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει στην κατοχή της ένα δίπλωμα οδήγησης! Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, πλέον, μετά την ηλικία των 18 ετών επιθυμούν την απόκτηση ενός αυτοκινήτου για δική τους διευκόλυνση αλλά και ευχαρίστηση. Το ζητούμενο είναι αν έχουν όλοι αυτοί τη συνείδηση αλλά και την πειθαρχία που χρειάζεται η οδήγηση και κατά πόσο είναι «έτοιμοι» να αναλάβουν την ευθύνη αυτή. Κατά γενική ομολογία, οι ενήλικες και τα άτομα με χρόνια «οδηγηκή» πείρα, έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης που απαιτείται. Οι νέοι όμως που είναι ως επί το πλείστον άπειροι, πολλές φορές φέρονται επιπόλαια σε αυτό το θέμα. Η οδήγηση έχει κάποιους αναντίρρητα απαραβίαστους κανόνες και νόμους.
Είναι συνηθισμένο λοιπόν φαινόμενο στις μέρες μας τα παιδιά να βγαίνουν έξω με τους συνομηλίκους τους προς αναζήτηση τέρψης αλλά και καινούριων φίλων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παρασύρονται από άλλα άτομα και να οδηγούνται σε ανάρμοστες πράξεις, πράγμα το οποίο είναι άκρως κατακριτέο καθώς ο καθένας πρέπει να θέτει κάποια όρια στον εαυτό του και να μην παρασύρεται από έτερους, προσπερνώντας τα, προς αποφυγή της ενδεχόμενης απόρριψής του. Ειδικά όσοι ενδεχομένως πρόκειται να οδηγήσουν, οι ίδιοι, πρέπει να έχουν συνείδηση των πράξεών τους και να μην φέρονται επιπόλαια, γιατί πολλές φορές εκτός από τον εαυτό τους, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο και όσους τυχόν κυκλοφορούν εκείνη την ώρα. Επομένως αυτό που πρέπει να υπάρχει πάντα στο μυαλό μας είναι η υποχρέωση μας να είμαστε απόλυτα προσεκτικοί, ιδιαίτερα όσοι οδηγούν, τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους που θέτουμε σε κίνδυνο, και να είμαστε σε θέση να αναλογιστούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Κυρίως τις βραδινές ώρες που το ενδεχόμενο ατυχήματος αυξάνεται λόγω της μειωμένης ορατότητας αλλά κυρίως της αντανακλαστικότατος μας είμαστε αναντίρρητα υποχρεωμένοι να προσέχουμε και κυρίως να αποφεύγουμε την οδήγηση ιδιαίτερα μετά την χρήση αλκοόλ οπότε και η δυνατότητα της μειώνεται κατακόρυφα.
Είναι θλιβερό να δει κανείς το τεράστιο ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων που γίνονται στην Ελλάδα, το οποίο δυστυχώς αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Οφείλουμε λοιπόν να μην ξεχνάμε όλα αυτά τα ελάχιστα αλλά απόλυτα σημαντικά πράγματα κάθε φορά που οδηγούμε, και να σεβόμαστε αλλά και να κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι μας για να διαφυλάξουμε ακέραιο αυτό το υπέρτατο αγαθό που μας χάρισε απλόχερα ο Θεός, τη Ζωή μας.
Kαστρινού Ανδριάνα
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Θλιβερή επέτειος μια
ιστορική μέρα.
Την 25η Μαρτίου στο μυαλό των κατοίκων του δήμου Βουπρασίας επανέρχεται το πρωτοφανές, για την περιοχή, καιρικό φαινόμενο του τυφώνα. Το πρωί όλα έδειχναν φυσιολογικά, τα μαγαζιά ήταν κλειστά, ο κόσμος μετά τον καθιερωμένο εκκλησιασμό μαζεύτηκε στην κεντρική αγορά να παρακολουθήσει την καθιερωμένη παρέλαση των μαθητών, κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια... Λίγο μετά λοιπόν την παρέλαση και ενώ άλλοι επέστρεφαν στα σπίτια τους και άλλοι στις παρέες τους, μεγάλες αέρινες μάζες καθώς και σύννεφα συσσωρεύτηκαν στον ουρανό και ξέσπασε ένας δυνατός αέρας,ο οποίος ολοένα και δυνάμωνε. Αμέσως ο αέρας αυτός εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο ανεμοστρόβιλο που εκδηλώθηκε σε ύψος περίπου 2 χιλιομέτρων και αέρινες μάζες άρχισαν να περιδινίζονται με την ιλλιγιώδη ταχύτητα των 200 χιλιομέτρων και να έχουν κατέυθυνση από το σύννεφο πρός το έδαφος, αποκτώντας μορφή σιφωνιού. Όλοι έντρομοι και αναστατωμένοι έτρεχαν να αποφύγουν τον τυφώνα αυτό και όσοι ήταν μέσα στα γύρω μαγαζιά απομακρύνονταν γρήγορα από τα τζάμια για την αποφυγή τραυματισμών, παρακολουθώντας έκπληκτοι το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο. Αφού έκανε την ολιγόλεπτη “βόλτα του” γύρω από τα χωριά, χάθηκε αφήνοντας πίσω του νεκρούς, σπασμένες τζαμαρίες, ξεριζωμένα δέντρα και σκεπές, πεταμένα παγκάκια και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα,και φυσικά ένα μεγάλο ερωτηματικό αλλά και τρόμο στους γεμάτους έκπληξη ανθρώπους. Αφου συνήλθαν λίγο από τη ξαφνική αυτή καιρική “επίσκεψη” οι κάτοικοι άρχισαν να βάζουν σε μια τάξη το κατεστραμμένο τοπίο που άφησε πίσω του ο ανεμοστρόβιλος αυτός με ιδιαίτερη δυσκολία καθώς αμέσως ξέσπασε καταιγίδα με τη μορφή χαλαζιού και περιόριζε τη δυνατότητα κινήσεών τους. Αυτό βέβαια το φαινόμενο είναι αρκετό για να θυμούνται οι κάτοικοι της Βάρδας, της Μανολάδας και των λοιπών περιοχών του δήμου, την μέρα αυτή, η οποία σίγουρα αποτελεί απόδειξη της ολοένα και μεγαλύτερης καιρικής αλλαγής του πλανήτη.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός - Αρχαιολόγος
ιστορική μέρα.
Την 25η Μαρτίου στο μυαλό των κατοίκων του δήμου Βουπρασίας επανέρχεται το πρωτοφανές, για την περιοχή, καιρικό φαινόμενο του τυφώνα. Το πρωί όλα έδειχναν φυσιολογικά, τα μαγαζιά ήταν κλειστά, ο κόσμος μετά τον καθιερωμένο εκκλησιασμό μαζεύτηκε στην κεντρική αγορά να παρακολουθήσει την καθιερωμένη παρέλαση των μαθητών, κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια... Λίγο μετά λοιπόν την παρέλαση και ενώ άλλοι επέστρεφαν στα σπίτια τους και άλλοι στις παρέες τους, μεγάλες αέρινες μάζες καθώς και σύννεφα συσσωρεύτηκαν στον ουρανό και ξέσπασε ένας δυνατός αέρας,ο οποίος ολοένα και δυνάμωνε. Αμέσως ο αέρας αυτός εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο ανεμοστρόβιλο που εκδηλώθηκε σε ύψος περίπου 2 χιλιομέτρων και αέρινες μάζες άρχισαν να περιδινίζονται με την ιλλιγιώδη ταχύτητα των 200 χιλιομέτρων και να έχουν κατέυθυνση από το σύννεφο πρός το έδαφος, αποκτώντας μορφή σιφωνιού. Όλοι έντρομοι και αναστατωμένοι έτρεχαν να αποφύγουν τον τυφώνα αυτό και όσοι ήταν μέσα στα γύρω μαγαζιά απομακρύνονταν γρήγορα από τα τζάμια για την αποφυγή τραυματισμών, παρακολουθώντας έκπληκτοι το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο. Αφού έκανε την ολιγόλεπτη “βόλτα του” γύρω από τα χωριά, χάθηκε αφήνοντας πίσω του νεκρούς, σπασμένες τζαμαρίες, ξεριζωμένα δέντρα και σκεπές, πεταμένα παγκάκια και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα,και φυσικά ένα μεγάλο ερωτηματικό αλλά και τρόμο στους γεμάτους έκπληξη ανθρώπους. Αφου συνήλθαν λίγο από τη ξαφνική αυτή καιρική “επίσκεψη” οι κάτοικοι άρχισαν να βάζουν σε μια τάξη το κατεστραμμένο τοπίο που άφησε πίσω του ο ανεμοστρόβιλος αυτός με ιδιαίτερη δυσκολία καθώς αμέσως ξέσπασε καταιγίδα με τη μορφή χαλαζιού και περιόριζε τη δυνατότητα κινήσεών τους. Αυτό βέβαια το φαινόμενο είναι αρκετό για να θυμούνται οι κάτοικοι της Βάρδας, της Μανολάδας και των λοιπών περιοχών του δήμου, την μέρα αυτή, η οποία σίγουρα αποτελεί απόδειξη της ολοένα και μεγαλύτερης καιρικής αλλαγής του πλανήτη.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός - Αρχαιολόγος
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Ανθρώπινα δικαιώματα και εκμετάλλευση
Ανθρώπινα δικαιώματα και εκμετάλλευση
Αυτό που διαφοροποιεί το ανθρώπινο όν από τα υπόλοιπα έμψυχα όντα είναι η λογική και η συνείδηση. Η ικανότητα σκέψης και κρίσης έχει βοηθήσει τους ανθρώπους σε πολλά στάδια της ζωής τους καθώς συμβάλλουν στην άμεση επίλυση των καθημερινών τους προβλημάτων. Με τη βοήθεια αυτών έχουν καταφέρει να καταλάβουν τα δικαιώματά τους αλλά και να τα υπερασπίζονται όποτε το θεωρήσουν οι ίδιοι απαραίτητο. Γι αυτό το λόγο εξάλλου δημιουργήθηκε η Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ), μια επιτροπή που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια προστασίας και ακέραιης διαφύλαξης των δικαιωμάτων αυτών. Με τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» ορίζουμε βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες, τα οποία ενυπάρχουν στη φύση μας, είναι έμφυτα και χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ζήσουμε ως ανθρώπινα όντα, και τα δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι. Περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την εργασία και την εκπαίδευση. Αξιοσημείωτη θέση στο ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει ο Κύλινδρος του Κύρου του 539 Π.Κ.Χ., ο οποίος έχει περιγραφεί ως «η πρώτη διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της ιστορίας.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα βασίζονται πάνω στις αυξανόμενες απαιτήσεις της ανθρωπότητας για μια ζωή μέσα στην οποία η έμφυτη αξιοπρέπεια και η αξία κάθε ανθρώπου τυγχάνει σεβασμού και προστασίας. Η στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών δεν είναι μόνο μια ατομική και προσωπική τραγωδία αλλά επίσης δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, προκαλώντας τη βία και τη σύγκρουση μέσα και μεταξύ κοινωνιών και εθνών. Όπως δηλώνει η πρώτη πρόταση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η βασική δηλαδή διεθνής έκφραση των απαράγραπτων και απαραβίαστων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια "αποτελεί τον ακρογωνιαίον λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο". Και επειδή λοιπόν ως «ανθρώπινο δικαίωμα» επιτρέπεται να θεωρείται μονάχα ένα δικαίωμα το οποίο απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωποι, ο σημερινός κόσμος, στον οποίο δεν επιτρέπεται σε όλους, υπό μόνη την ιδιότητά τους ως ανθρώπων, να κατέχουν όλα τα δικαιώματα (είτε αυτά λέγονται πολιτικά και αστικά είτε λέγονται ανθρώπινα) ανεξάρτητα από το πού γεννιούνται ή το πού βρίσκονται, οφείλει να φροντίζει όλα τα άτομα να βρίσκονται σε ίση και άμεση σχέση και να επικρατεί ο αμοιβαίος σεβασμός και η κατανόηση. Βέβαια είναι ευρέως γνωστό αλλά και αποδεκτό ότι η εκμετάλλευση των ανθρώπων και κατ’ επέκταση των δικαιωμάτων τους είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, το οποίο και πρέπει να εξαλειφθεί. Έχει παρατηρηθεί ότι άτομα που φεύγουν από τον τόπο καταγωγής τους και μεταναστεύουν σε άλλο προς αναζήτηση εργασίας και καλύτερων συνθηκών ζωής, δε χαίρουν τον απαιτούμενο σεβασμό και την κατανόηση από τους άλλους, με αποτέλεσμα να καταρρίπτονται τα ατομικά τους δικαιώματα και να πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης και απάτης από τους υπολοίπους.
Πρέπει επομένως να γίνει κατανοητό ότι η ελευθερία του καθενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερεί από τον άλλον αυτό που απλόχερα του δόθηκε. Ας γίνει «οδηγός» στη ζωή μας αυτή η αρχή και ίσως δούμε με διαφορετικό μάτι κάποια πράγματα που μέχρι πρότινος μας άφηναν αδιάφορους αν όχι ..ανήξερους!
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Αυτό που διαφοροποιεί το ανθρώπινο όν από τα υπόλοιπα έμψυχα όντα είναι η λογική και η συνείδηση. Η ικανότητα σκέψης και κρίσης έχει βοηθήσει τους ανθρώπους σε πολλά στάδια της ζωής τους καθώς συμβάλλουν στην άμεση επίλυση των καθημερινών τους προβλημάτων. Με τη βοήθεια αυτών έχουν καταφέρει να καταλάβουν τα δικαιώματά τους αλλά και να τα υπερασπίζονται όποτε το θεωρήσουν οι ίδιοι απαραίτητο. Γι αυτό το λόγο εξάλλου δημιουργήθηκε η Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ), μια επιτροπή που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια προστασίας και ακέραιης διαφύλαξης των δικαιωμάτων αυτών. Με τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» ορίζουμε βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες, τα οποία ενυπάρχουν στη φύση μας, είναι έμφυτα και χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ζήσουμε ως ανθρώπινα όντα, και τα δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι. Περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την εργασία και την εκπαίδευση. Αξιοσημείωτη θέση στο ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει ο Κύλινδρος του Κύρου του 539 Π.Κ.Χ., ο οποίος έχει περιγραφεί ως «η πρώτη διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της ιστορίας.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα βασίζονται πάνω στις αυξανόμενες απαιτήσεις της ανθρωπότητας για μια ζωή μέσα στην οποία η έμφυτη αξιοπρέπεια και η αξία κάθε ανθρώπου τυγχάνει σεβασμού και προστασίας. Η στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών δεν είναι μόνο μια ατομική και προσωπική τραγωδία αλλά επίσης δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, προκαλώντας τη βία και τη σύγκρουση μέσα και μεταξύ κοινωνιών και εθνών. Όπως δηλώνει η πρώτη πρόταση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η βασική δηλαδή διεθνής έκφραση των απαράγραπτων και απαραβίαστων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια "αποτελεί τον ακρογωνιαίον λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο". Και επειδή λοιπόν ως «ανθρώπινο δικαίωμα» επιτρέπεται να θεωρείται μονάχα ένα δικαίωμα το οποίο απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωποι, ο σημερινός κόσμος, στον οποίο δεν επιτρέπεται σε όλους, υπό μόνη την ιδιότητά τους ως ανθρώπων, να κατέχουν όλα τα δικαιώματα (είτε αυτά λέγονται πολιτικά και αστικά είτε λέγονται ανθρώπινα) ανεξάρτητα από το πού γεννιούνται ή το πού βρίσκονται, οφείλει να φροντίζει όλα τα άτομα να βρίσκονται σε ίση και άμεση σχέση και να επικρατεί ο αμοιβαίος σεβασμός και η κατανόηση. Βέβαια είναι ευρέως γνωστό αλλά και αποδεκτό ότι η εκμετάλλευση των ανθρώπων και κατ’ επέκταση των δικαιωμάτων τους είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, το οποίο και πρέπει να εξαλειφθεί. Έχει παρατηρηθεί ότι άτομα που φεύγουν από τον τόπο καταγωγής τους και μεταναστεύουν σε άλλο προς αναζήτηση εργασίας και καλύτερων συνθηκών ζωής, δε χαίρουν τον απαιτούμενο σεβασμό και την κατανόηση από τους άλλους, με αποτέλεσμα να καταρρίπτονται τα ατομικά τους δικαιώματα και να πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης και απάτης από τους υπολοίπους.
Πρέπει επομένως να γίνει κατανοητό ότι η ελευθερία του καθενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερεί από τον άλλον αυτό που απλόχερα του δόθηκε. Ας γίνει «οδηγός» στη ζωή μας αυτή η αρχή και ίσως δούμε με διαφορετικό μάτι κάποια πράγματα που μέχρι πρότινος μας άφηναν αδιάφορους αν όχι ..ανήξερους!
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Φετουλάχ Γκιουλέν: ο ιμάμης που έχτισε μια εκπαιδευτική αυτοκρατορία
Φετουλάχ Γκιουλέν: ο ιμάμης που έχτισε μια εκπαιδευτική αυτοκρατορία
Κίνημα Γκιουλέν, ένα διεθνές θρησκευτικό-πολιτικό-κοινωνικό κίνημα δημιουργός του οποίου είναι ο ισλαμιστής διανοούμενος Φετουλάχ Γκιουλέν, αυτοεξόριστος ισλαμιστής στις ΗΠΑ από το 1998, ο οποίος ξεκίνησε ως ιμάμης, και καινοτομία του ήταν ο συνδυασμός του ισλαμισμού με τις δυτικές αξίες και πρακτικές. Υποστηρίζει την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στον σύγχρονο κόσμο, αλλά με τρόπο που να διατηρεί τον συντηρητικό τρόπο ζωής στην ιδιωτική σφαίρα. Μιλάει για δημοκρατικό καπιταλισμό και προβάλλει τις αξίες του σουφισμού (ισλαμικός μυστικισμός). Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζει την ανεκτικότητα έναντι του διαφορετικού, την επίλυση των διαφορών με ειρηνικό τρόπο, τη φιλανθρωπία, την ταπεινοφροσύνη και την ανάγκη της μόρφωσης. Επαγγέλλεται ένα δραστήριο Ισλάμ με σκοπό τη βελτίωση των κοινωνιών. Κεντρική του ιδέα, όπως υποστηρίζει ο κ.Ισελίκ (Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης) είναι η αγάπη, η στοργή και η διαλλακτικότητα μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.
Με την πάροδο του χρόνου, το κίνημα Γκιουλέν γιγαντώθηκε και επεκτάθηκε στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία. Δραστηριοποιήθηκε σε 160 χώρες. Θεωρήθηκε εκφραστής μιας αντίληψης για τον εκσυγχρονισμό του Ισλάμ και συγκέντρωσε σημαντικό ακαδημαϊκό και πολιτικό ενδιαφέρον. Βρήκε μεγάλη απήχηση, ειδικά στα ανερχόμενα μεσαία και ανώτερα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας και χρηματοδοτήθηκε από μεγάλους επιχειρηματίες, όπως οι Σαμπαντζί, ο Ισαάκ Αλατόν και ο Ουζκιούρ Γκαρί.
Εκφραστής της ιδέας Γκιουλέν ήταν ο πολιτικός και επικεφαλής της έδρας Πολιτικών Επιστημών ονόματι Μεσούτ Γιλμάζ.
Επικριτής του κινήματος αυτού υπήρξε ο δημοσιογράφος Νεντίμ Σενέρ, ο οποίος και το θεωρεί οργάνωση. Ο ίδιος επισημαίνει ότι επιδίωξη του κινήματος είναι η δημιουργία μιας ισλαμικής ελίτ, αλλά και ότι ο Γκιουλέν προκαλεί φόβο και ταυτόχρονα σεβασμό.
Το κίνημα Γκιουλέν δε «συμπαθεί» το κόμμα του Ερντογάν. Όπως είναι γνωστό ο Γκιουλέν κάνει μακροχρόνια σχέδια ενώ ο Ερντογάν ζει για το τώρα. Παρόλα αυτά προσφέρει στο Τούρκο πολιτικό και πρωθυπουργό της χώρας από το 2003, μια κοινωνικο-πολιτιστική βάση με τη δημιουργία σχολείων, ανωτέρων σχολών και πανεπιστημίων, πρωταρχικό μέλημα των οποίων είναι η αγάπη προς την εκάστοτε χώρα και ο σεβασμός στους νόμους της και έπειτα η εκπαίδευση των παιδιών. Ο Γκιουλέν δεν ήθελε να υπάρχουν φωτογραφίες του στα σχολεία γιατί «οι ιδέες είναι κτήματα της ανθρωπότητας» όπως τόνιζε και ο ίδιος. Από τα ιδρύματα αυτά προωθείται πάνω από όλα ο διαπολιτισμικός διάλογος. Βέβαια κατηγορήθηκαν για το ότι μετέφεραν στοιχεία εκτουρκισμού, πράγμα το οποίο και δεν ισχύει.
Το κίνημα Γκιουλέν είναι κίνημα εθελοντών. Εάν υπάρξει οικονομική βοήθεια από ξένους θα πάψει να υπάρχει και το δίκτυο Γκιουλέν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρίζα Νούρ Μεράλ, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να θεωρούνται ισλαμιστές και ότι η μόνη πηγή χρηματοδότησης είναι οι Τούρκοι πολίτες. Προσπαθούν να δώσουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης για να ανταπεξέλθουν στον μεγάλο ανταγωνισμό. Αν πολιτικοποιηθεί το κίνημα η γοητεία του θα χαθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι παραλληλίζεται με ορχήστρα όπου εάν ο μαέστρος είναι καλός το αποτέλεσμα είναι αρεστό.
Το ερώτημα που προκύπτει στο άκουσμα όλων αυτών δεν είναι άλλο από το ότι «τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά για την Ελλάδα;» Καταρχήν καταλαβαίνουμε ότι σκοπός του κινήματος αυτού είναι μεταξύ άλλων η ενδυνάμωση της εθνικής τους συνείδησης, πράγμα βέβαια το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την προσπάθεια που από καιρό γίνεται στην Ελλάδα να αμβλυνθούν οι διαφορές της με την Τουρκία. Έπειτα αξίζει να σημειωθεί και το γεγονός ότι στη σύγχρονη Ελλάδα βασικές έννοιες διαστρεβλώνονται ή αποκτούν νέα νοήματα. Όπως για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος έχει ως σκοπό την αναγνώριση και την προώθηση του «άριστου», χαρακτηρίζεται, ελαφρά τη καρδία, ως αντιδημοκράτης ή αντίστοιχα η αναζήτηση εμπνεύσεων από το «ξένους» χαρακτηρίζεται πλέον ως «ξενοφοβία». Έτσι βλέποντας «αντίπαλες» χώρες να έχουν τέτοιες καινοτόμες ιδέες, πρέπει να μας απασχολήσει και να μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί εκεί οι σκέψεις και κατ’ επέκταση οι πράξεις να πηγάζουν από οράματα και να στηρίζονται στην αυτοπεποίθηση και την ελευθερία γνώμης και να μην ισχύει το ίδιο και σε μας; Ένα ίσως ρητορικό ερώτημα το οποίο σίγουρα θα πρέπει να μας βάλει τουλάχιστον να σκεφτούμε, …αν όχι να αλλάξουμε!
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Κίνημα Γκιουλέν, ένα διεθνές θρησκευτικό-πολιτικό-κοινωνικό κίνημα δημιουργός του οποίου είναι ο ισλαμιστής διανοούμενος Φετουλάχ Γκιουλέν, αυτοεξόριστος ισλαμιστής στις ΗΠΑ από το 1998, ο οποίος ξεκίνησε ως ιμάμης, και καινοτομία του ήταν ο συνδυασμός του ισλαμισμού με τις δυτικές αξίες και πρακτικές. Υποστηρίζει την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στον σύγχρονο κόσμο, αλλά με τρόπο που να διατηρεί τον συντηρητικό τρόπο ζωής στην ιδιωτική σφαίρα. Μιλάει για δημοκρατικό καπιταλισμό και προβάλλει τις αξίες του σουφισμού (ισλαμικός μυστικισμός). Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζει την ανεκτικότητα έναντι του διαφορετικού, την επίλυση των διαφορών με ειρηνικό τρόπο, τη φιλανθρωπία, την ταπεινοφροσύνη και την ανάγκη της μόρφωσης. Επαγγέλλεται ένα δραστήριο Ισλάμ με σκοπό τη βελτίωση των κοινωνιών. Κεντρική του ιδέα, όπως υποστηρίζει ο κ.Ισελίκ (Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης) είναι η αγάπη, η στοργή και η διαλλακτικότητα μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.
Με την πάροδο του χρόνου, το κίνημα Γκιουλέν γιγαντώθηκε και επεκτάθηκε στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία. Δραστηριοποιήθηκε σε 160 χώρες. Θεωρήθηκε εκφραστής μιας αντίληψης για τον εκσυγχρονισμό του Ισλάμ και συγκέντρωσε σημαντικό ακαδημαϊκό και πολιτικό ενδιαφέρον. Βρήκε μεγάλη απήχηση, ειδικά στα ανερχόμενα μεσαία και ανώτερα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας και χρηματοδοτήθηκε από μεγάλους επιχειρηματίες, όπως οι Σαμπαντζί, ο Ισαάκ Αλατόν και ο Ουζκιούρ Γκαρί.
Εκφραστής της ιδέας Γκιουλέν ήταν ο πολιτικός και επικεφαλής της έδρας Πολιτικών Επιστημών ονόματι Μεσούτ Γιλμάζ.
Επικριτής του κινήματος αυτού υπήρξε ο δημοσιογράφος Νεντίμ Σενέρ, ο οποίος και το θεωρεί οργάνωση. Ο ίδιος επισημαίνει ότι επιδίωξη του κινήματος είναι η δημιουργία μιας ισλαμικής ελίτ, αλλά και ότι ο Γκιουλέν προκαλεί φόβο και ταυτόχρονα σεβασμό.
Το κίνημα Γκιουλέν δε «συμπαθεί» το κόμμα του Ερντογάν. Όπως είναι γνωστό ο Γκιουλέν κάνει μακροχρόνια σχέδια ενώ ο Ερντογάν ζει για το τώρα. Παρόλα αυτά προσφέρει στο Τούρκο πολιτικό και πρωθυπουργό της χώρας από το 2003, μια κοινωνικο-πολιτιστική βάση με τη δημιουργία σχολείων, ανωτέρων σχολών και πανεπιστημίων, πρωταρχικό μέλημα των οποίων είναι η αγάπη προς την εκάστοτε χώρα και ο σεβασμός στους νόμους της και έπειτα η εκπαίδευση των παιδιών. Ο Γκιουλέν δεν ήθελε να υπάρχουν φωτογραφίες του στα σχολεία γιατί «οι ιδέες είναι κτήματα της ανθρωπότητας» όπως τόνιζε και ο ίδιος. Από τα ιδρύματα αυτά προωθείται πάνω από όλα ο διαπολιτισμικός διάλογος. Βέβαια κατηγορήθηκαν για το ότι μετέφεραν στοιχεία εκτουρκισμού, πράγμα το οποίο και δεν ισχύει.
Το κίνημα Γκιουλέν είναι κίνημα εθελοντών. Εάν υπάρξει οικονομική βοήθεια από ξένους θα πάψει να υπάρχει και το δίκτυο Γκιουλέν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρίζα Νούρ Μεράλ, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να θεωρούνται ισλαμιστές και ότι η μόνη πηγή χρηματοδότησης είναι οι Τούρκοι πολίτες. Προσπαθούν να δώσουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης για να ανταπεξέλθουν στον μεγάλο ανταγωνισμό. Αν πολιτικοποιηθεί το κίνημα η γοητεία του θα χαθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι παραλληλίζεται με ορχήστρα όπου εάν ο μαέστρος είναι καλός το αποτέλεσμα είναι αρεστό.
Το ερώτημα που προκύπτει στο άκουσμα όλων αυτών δεν είναι άλλο από το ότι «τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά για την Ελλάδα;» Καταρχήν καταλαβαίνουμε ότι σκοπός του κινήματος αυτού είναι μεταξύ άλλων η ενδυνάμωση της εθνικής τους συνείδησης, πράγμα βέβαια το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την προσπάθεια που από καιρό γίνεται στην Ελλάδα να αμβλυνθούν οι διαφορές της με την Τουρκία. Έπειτα αξίζει να σημειωθεί και το γεγονός ότι στη σύγχρονη Ελλάδα βασικές έννοιες διαστρεβλώνονται ή αποκτούν νέα νοήματα. Όπως για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος έχει ως σκοπό την αναγνώριση και την προώθηση του «άριστου», χαρακτηρίζεται, ελαφρά τη καρδία, ως αντιδημοκράτης ή αντίστοιχα η αναζήτηση εμπνεύσεων από το «ξένους» χαρακτηρίζεται πλέον ως «ξενοφοβία». Έτσι βλέποντας «αντίπαλες» χώρες να έχουν τέτοιες καινοτόμες ιδέες, πρέπει να μας απασχολήσει και να μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί εκεί οι σκέψεις και κατ’ επέκταση οι πράξεις να πηγάζουν από οράματα και να στηρίζονται στην αυτοπεποίθηση και την ελευθερία γνώμης και να μην ισχύει το ίδιο και σε μας; Ένα ίσως ρητορικό ερώτημα το οποίο σίγουρα θα πρέπει να μας βάλει τουλάχιστον να σκεφτούμε, …αν όχι να αλλάξουμε!
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Εις μνήμη ενός μεγάλου ευεργέτη
Εις μνήμη ενός μεγάλου
ευεργέτη
Μεγάλος ευεργέτης της «ιστορικής έδρας» Βάρδας, όπως όλοι ήδη γνωρίζουμε, είναι ο αείμνηστος Γρηγόριος Καλάκος. Γεννήθηκε στην πόλη μας το 1888, έτος κατά το οποίο άρχισε και η οικοδόμησή της, και απεβίωσε το έτος 1974 σε ηλικία μόλις 89 ετών. Ο ίδιος πέρασε όλα τα χρόνια της δημιουργικότατης ζωής του στη Βάρδα, όπου και προσέφερε απλόχερα τη βοήθεια αλλά και την ανιδιοτελή αγάπη του στους συμπολίτες και συνανθρώπους του. Χάρη στην προνοητικότητα αλλά και την μεγαλοψυχία που αναμφισβήτητα τον διέκρινε, χρωστάμε στον μεγάλο αυτόν ευεργέτη το χώρο όπου χτίστηκε το Κέντρο Υγείας, το δημοτικό στάδιο το οποίο φέρει και το όνομά του αλλά και την κεντρική πλατεία, την οποία «στολίζει» και η προτομή του αποδεικνύοντας την υστεροφημία του. Πάνω στην προτομή αυτή είναι χαραγμένη η εξής επιγραφή : «Τιμή σε εκείνον τον τόσο σεμνό και δίκαιο στη ζωή του , τιμή σε εκείνον που ο κόπος του έγινε δόρυ για να χτυπηθεί ο ανθρώπινος πόνος. Σ΄ ευχαριστούμε, μέγα ευεργέτη του τόπου μας». Αναντίρρητα όλοι οι κάτοικοι της Βάρδας αναγνωρίζουν το πολύτιμο και μοναδικό έργο του ανθρώπου αυτού τιμώντας τον την ημέρα της ονομαστικής του εορτής διαβάζοντας τρισάγιο στο μέρος όπου βρίσκεται η προτομή του, τελώντας μια λειτουργία προς τιμήν του με δέος και ευλάβεια. Τα συναισθήματα αυτά «μεταβιβάζονται» από γενιά σε γενιά κρατώντας ζωντανή την μνήμη του αλλά και την αναμφισβήτητη αξία του.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
ευεργέτη
Μεγάλος ευεργέτης της «ιστορικής έδρας» Βάρδας, όπως όλοι ήδη γνωρίζουμε, είναι ο αείμνηστος Γρηγόριος Καλάκος. Γεννήθηκε στην πόλη μας το 1888, έτος κατά το οποίο άρχισε και η οικοδόμησή της, και απεβίωσε το έτος 1974 σε ηλικία μόλις 89 ετών. Ο ίδιος πέρασε όλα τα χρόνια της δημιουργικότατης ζωής του στη Βάρδα, όπου και προσέφερε απλόχερα τη βοήθεια αλλά και την ανιδιοτελή αγάπη του στους συμπολίτες και συνανθρώπους του. Χάρη στην προνοητικότητα αλλά και την μεγαλοψυχία που αναμφισβήτητα τον διέκρινε, χρωστάμε στον μεγάλο αυτόν ευεργέτη το χώρο όπου χτίστηκε το Κέντρο Υγείας, το δημοτικό στάδιο το οποίο φέρει και το όνομά του αλλά και την κεντρική πλατεία, την οποία «στολίζει» και η προτομή του αποδεικνύοντας την υστεροφημία του. Πάνω στην προτομή αυτή είναι χαραγμένη η εξής επιγραφή : «Τιμή σε εκείνον τον τόσο σεμνό και δίκαιο στη ζωή του , τιμή σε εκείνον που ο κόπος του έγινε δόρυ για να χτυπηθεί ο ανθρώπινος πόνος. Σ΄ ευχαριστούμε, μέγα ευεργέτη του τόπου μας». Αναντίρρητα όλοι οι κάτοικοι της Βάρδας αναγνωρίζουν το πολύτιμο και μοναδικό έργο του ανθρώπου αυτού τιμώντας τον την ημέρα της ονομαστικής του εορτής διαβάζοντας τρισάγιο στο μέρος όπου βρίσκεται η προτομή του, τελώντας μια λειτουργία προς τιμήν του με δέος και ευλάβεια. Τα συναισθήματα αυτά «μεταβιβάζονται» από γενιά σε γενιά κρατώντας ζωντανή την μνήμη του αλλά και την αναμφισβήτητη αξία του.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Η ειρηνική «εισβολή» του τούρκικου
πολιτισμού.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις, μια ταινία «χίλιες και μια νύχτες»… Και το πρώτο για φέτος τούρκικο σήριαλ κάνει την εμφάνισή του στην ελληνική τηλεόραση φθάνοντας την τηλεθέαση στα ύψη, αφού η προβολή του γίνεται σε ώρες υψηλής φυσικά τηλεθέασης. Αυτό χαροποίησε μεν τους αρμόδιους αλλά κατά πόσο τους προβλημάτισε ή τους κλόνισε την εθνική τους συνείδηση δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε! Μετά την θετική ανταπόκριση του ελληνικού κοινού απέναντι στο σήριαλ αυτό, ακολούθησε και δεύτερο και τρίτο σήριαλ αποδεικνύοντας έτσι την «άγνοια κινδύνου» που εγκυμονεί αυτή η εισβολή κλονίζοντας έμμεσα μεν, αλλά με πολύ ισχυρό τρόπο, τον πατριωτισμό μας χρησιμοποιώντας φυσικά σαν κύριο όπλο την προπαγάνδα.
Το πιο παράδοξο και αξιοπρόσεκτο είναι ότι εκτός από τα σήριαλ καθημερινά ακούμε και στις ειδήσεις γεγονότα που αφορούν την γειτονική μας Τουρκία. Γιατί όμως δεν αναρωτήθηκε κανένας πώς και δεν γίνεται το ίδιο και με άλλους γείτονές μας? Όπως για παράδειγμα την Ιταλία. Καλώς ή κακώς πρέπει να αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε τα γεγονότα αυτά, γιατί αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα ζήτημα διαμόρφωσης φιλοτουρκικής συνείδησης. Αυτές οι σειρές δεν εισέβαλλαν στα σπίτια μας έτσι απλά και μόνο για την καθημερινή μας ψυχαγωγία εφόσον υπάρχουν άλλες καλύτερες επιλογές. Όλα αυτά εξυπηρετούν μια εκστρατεία προπαγάνδας η οποία θέλει να αλλάξει σταδιακά την συνείδηση των Ελλήνων όσον αφορά τους Τούρκους, αλλάζοντας σταδιακά αλλά αποτελεσματικά τις στερεότυπες αντιλήψεις τους και προσπαθώντας να παρουσιάσουν μια κοινωνία όμοια με τη δική μας, όπου οι άνθρωποι ζουν και δρουν με παρόμοιο τρόπο αποδεικνύοντας έτσι ότι κατ’ επέκταση δεν έχουμε και τίποτα να χωρίζουμε πια..
Είναι ευρέως γνωστό και κοινώς αποδεκτό ότι η εθνική συνείδηση και οι αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Επομένως όλα αυτά απευθύνονται στη νέα και αναπόφευκτα ευάλωτη γενιά η οποία θα μεγαλώσει επηρεαζόμενη από όλη αυτή την παραπληροφόρηση. Αυτό βέβαια θα έχει και σαν θλιβερό επακόλουθο τον εκτουρκισμό των Ελλήνων.
Ένα ισχυρό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα, είναι η τούρκικη ταινία με θέμα την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), όπου και παρουσιάζεται σαν ήρωας ο Μωάμεθ και σαν μία θλιβερή και φοβισμένη νότα ο αυτοκράτορας. Την ταινία χρηματοδότησαν ιδιώτες αλλά και το τούρκικο κέντρο κινηματογράφου αποδεικνύοντας πως πρόκειται για μια παραγωγή υψηλού κόστους με καθαρά προπαγανδιστικό προσανατολισμό, ανάδειξης του τουρκικού Έθνους, αφού οι αναφορές στους λιγοστούς υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης (7.000 Βυζαντινοί και 2.000 μισθοφόροι οι περισσότεροι Γενουάτες) έναντι των 300.000 Τούρκων, εξοπλισμένων με κανόνι, είναι τουλάχιστον απαξιωτικές. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει εφόσον έχουν το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν. Αυτό που είναι απορίας άξιο είναι το πώς τόσοι Έλληνες σκηνοθέτες δεν σκέφθηκαν να δημιουργήσουν μια ανάλογη ταινία που να αποδίδει την ιστορική πραγματικότητα χωρίς άσκοπους και ανούσιους ηρωισμούς. Εξάλλου η Ιστορία μιλάει από μόνη της.
Αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου είναι η αποδεδειγμένη δύναμη, αξία και αντοχή στο χρόνο της Ελληνικής Ιστορίας και του Ελληνικού μας πατριωτισμού, ο οποίος οφείλει να μείνει ανεπηρέαστος από τέτοιες μορφές προπαγάνδας και οφείλει να κρατήσει την υστεροφημία του από γενιά σε γενιά κρατώντας έτσι αναλλοίωτη την αξία του.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
πολιτισμού.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις, μια ταινία «χίλιες και μια νύχτες»… Και το πρώτο για φέτος τούρκικο σήριαλ κάνει την εμφάνισή του στην ελληνική τηλεόραση φθάνοντας την τηλεθέαση στα ύψη, αφού η προβολή του γίνεται σε ώρες υψηλής φυσικά τηλεθέασης. Αυτό χαροποίησε μεν τους αρμόδιους αλλά κατά πόσο τους προβλημάτισε ή τους κλόνισε την εθνική τους συνείδηση δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε! Μετά την θετική ανταπόκριση του ελληνικού κοινού απέναντι στο σήριαλ αυτό, ακολούθησε και δεύτερο και τρίτο σήριαλ αποδεικνύοντας έτσι την «άγνοια κινδύνου» που εγκυμονεί αυτή η εισβολή κλονίζοντας έμμεσα μεν, αλλά με πολύ ισχυρό τρόπο, τον πατριωτισμό μας χρησιμοποιώντας φυσικά σαν κύριο όπλο την προπαγάνδα.
Το πιο παράδοξο και αξιοπρόσεκτο είναι ότι εκτός από τα σήριαλ καθημερινά ακούμε και στις ειδήσεις γεγονότα που αφορούν την γειτονική μας Τουρκία. Γιατί όμως δεν αναρωτήθηκε κανένας πώς και δεν γίνεται το ίδιο και με άλλους γείτονές μας? Όπως για παράδειγμα την Ιταλία. Καλώς ή κακώς πρέπει να αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε τα γεγονότα αυτά, γιατί αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα ζήτημα διαμόρφωσης φιλοτουρκικής συνείδησης. Αυτές οι σειρές δεν εισέβαλλαν στα σπίτια μας έτσι απλά και μόνο για την καθημερινή μας ψυχαγωγία εφόσον υπάρχουν άλλες καλύτερες επιλογές. Όλα αυτά εξυπηρετούν μια εκστρατεία προπαγάνδας η οποία θέλει να αλλάξει σταδιακά την συνείδηση των Ελλήνων όσον αφορά τους Τούρκους, αλλάζοντας σταδιακά αλλά αποτελεσματικά τις στερεότυπες αντιλήψεις τους και προσπαθώντας να παρουσιάσουν μια κοινωνία όμοια με τη δική μας, όπου οι άνθρωποι ζουν και δρουν με παρόμοιο τρόπο αποδεικνύοντας έτσι ότι κατ’ επέκταση δεν έχουμε και τίποτα να χωρίζουμε πια..
Είναι ευρέως γνωστό και κοινώς αποδεκτό ότι η εθνική συνείδηση και οι αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Επομένως όλα αυτά απευθύνονται στη νέα και αναπόφευκτα ευάλωτη γενιά η οποία θα μεγαλώσει επηρεαζόμενη από όλη αυτή την παραπληροφόρηση. Αυτό βέβαια θα έχει και σαν θλιβερό επακόλουθο τον εκτουρκισμό των Ελλήνων.
Ένα ισχυρό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα, είναι η τούρκικη ταινία με θέμα την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), όπου και παρουσιάζεται σαν ήρωας ο Μωάμεθ και σαν μία θλιβερή και φοβισμένη νότα ο αυτοκράτορας. Την ταινία χρηματοδότησαν ιδιώτες αλλά και το τούρκικο κέντρο κινηματογράφου αποδεικνύοντας πως πρόκειται για μια παραγωγή υψηλού κόστους με καθαρά προπαγανδιστικό προσανατολισμό, ανάδειξης του τουρκικού Έθνους, αφού οι αναφορές στους λιγοστούς υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης (7.000 Βυζαντινοί και 2.000 μισθοφόροι οι περισσότεροι Γενουάτες) έναντι των 300.000 Τούρκων, εξοπλισμένων με κανόνι, είναι τουλάχιστον απαξιωτικές. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει εφόσον έχουν το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν. Αυτό που είναι απορίας άξιο είναι το πώς τόσοι Έλληνες σκηνοθέτες δεν σκέφθηκαν να δημιουργήσουν μια ανάλογη ταινία που να αποδίδει την ιστορική πραγματικότητα χωρίς άσκοπους και ανούσιους ηρωισμούς. Εξάλλου η Ιστορία μιλάει από μόνη της.
Αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου είναι η αποδεδειγμένη δύναμη, αξία και αντοχή στο χρόνο της Ελληνικής Ιστορίας και του Ελληνικού μας πατριωτισμού, ο οποίος οφείλει να μείνει ανεπηρέαστος από τέτοιες μορφές προπαγάνδας και οφείλει να κρατήσει την υστεροφημία του από γενιά σε γενιά κρατώντας έτσι αναλλοίωτη την αξία του.
Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)