«..Ότι κι αν πω θα λείπεις εσύ..»

«..Ότι κι αν πω θα λείπεις εσύ..»

Πριν από λίγες μέρες η κοινωνία της Βάρδας συγκλονίστηκε από ένα τραγικό γεγονός, το θάνατο ενός 23χρονου αγοριού. Ήταν ξημερώματα Κυριακής όταν όλοι έντρομοι ακούσαμε το λυπηρό αυτό συμβάν. Στο μυαλό όλων επανήλθαν οι μνήμες των άλλων παιδιών που με παρόμοιο τρόπο είχαν χαθεί πια από τη ζωή και είχαν φύγει μακριά μας. Τα μάτια όλων των κατοίκων, ανεξαρτήτως ηλικίας, γέμισαν δάκρυα και στο μυαλό τους υπήρχε μόνο μια λέξη : Γιατί; Γιατί να συμβαίνουν αυτά; Γιατί η κοινωνία να στερείται την παρουσία των νέων της με αυτό τον άδικο τρόπο και Γιατί να χρειάζεται επανειλημμένα να θρηνούμε τα παιδιά μας εξαιτίας μιας λάθος στιγμής μιας κακής συγκυρίας;
Το βέβαιο είναι ότι κανένας δε θα ξεχάσει αυτά τα παιδιά και όλοι μαζί θα προσευχόμαστε πάντα για ένα μόνο πράγμα: να είναι πιο ευτυχισμένοι εκεί ψηλά και να βρουν όλοι την ηρεμία και τη γαλήνη που αξίζει η ψυχή τους.
Ηλία μου, βιάστηκες να φύγεις πολύ νωρίς από κοντά μας. Η απουσία σου θα είναι ιδιαίτερα αισθητή αλλά σίγουρα η παρουσία σου θα είναι πάντα στη σκέψη και την καρδιά μας. Ίσως εκεί που βρίσκεσαι να είσαι καλύτερα από ότι εδώ και να μας προσέχεις από ψηλά σαν αστεράκι που θα φέγγει πάντα στο διάβα μας. Αυτό εξάλλου ευχόμαστε όλοι για σένα αλλά και για τα υπόλοιπα «αστεράκια» της Βάρδας που, όπως και συ, μας άφησαν πολύ νωρίς. Είτε είναι μοίρα είτε «τύχη», αναντίρρητα το θλιβερό αυτό ξημέρωμα της Κυριακής έχει χαραχτεί βαθειά μέσα μας. Εξάλλου όπως λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης στο ποίημά του ΄΄Άσμα Ηρωικόν΄΄ :

«Η Νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή
λύωναν το σίδερο, μασούσανε τη γης
ο Θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτομαρο
κάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
κάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας αντίκρυ στο θάνατο – κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει.»


Καλό σου ταξίδι φίλε μας. Η σκέψη μας θα είναι πάντα μαζί σου. Θα μας λείψεις πολύ…