Το «Πάσχα» του καλοκαιριού

15 Αύγουστος:
Το «Πάσχα» του καλοκαιριού.

Ο μήνας Αύγουστος είναι ο κατ’ εξοχήν Θεομητορικός μήνας.
Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, η 227η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο (228η σε δίσεκτα έτη), γιορτάζεται η Κοίμηση Της Θεοτόκου συνεχίζοντας έτσι την παράδοση και την ιστορία αιώνων τώρα. Στην Παναγία μας δώσαμε κατά καιρούς μύρια ονόματα και χάρες, ανάλογα με τις ιδιότητές Της, το χρόνο που γιορτάζει, τη θέση όπου βρέθηκε, τη τοποθεσία που βρίσκεται η εκκλησία της. Υπάρχουν εικόνες Της σε όλο τον κόσμο με ποικίλα θέματα και παραστάσεις, Για παράδειγμα σε μια εικόνα Της πανέμορφη κρατάει αριστερά τον μικρό Χριστό και δεξιά της ένα κλαδί ανθισμένο ρόδο, "Ρόδο αμάραντο" είναι ο Χριστός που βλάστησε από την παρθένο, αλλά όλοι μας νιώθουμε "ρόδο αμάραντο" και φωνάζουμε και αυτή τη Θεοτόκο να μας βοηθήσει και να μας οδηγήσει στα δικά της «μονοπάτια». Έτσι εκείνη τη μέρα ολόκληρος ο Χριστιανικός κόσμος πλημμυρίζει τις εκκλησιές και τα μοναστήρια, για να γιορτάσει τη Μάνα της Χριστιανοσύνης, την Παναγία. Χιλιάδες πρόσωπα προσκυνητών, βουβά, χλωμά, συλλογισμένα, καταπονημένα, βασανισμένα, θα σηκώσουν ευλαβικά το βλέμμα τους ν’ ατενίσουν το χαμόγελο Εκείνης, ζητώντας Της ο καθένας και από κάτι διαφορετικό ανάλογα με τα προβλήματα και τις καταστάσεις που βιώνει. Το γονάτισμα του απλοϊκού προσκυνητή μπροστά στην εικόνα Της είναι η πιο γνήσια μεταφυσική διάσταση της ψυχής του. Την ημέρα αυτή οι καρδιές όλων των πιστών πλημμυρίζουν με ποικίλα συναισθήματα, χαρά, συγκίνηση, πίστη, αγάπη, και όλοι σπεύδουν χαρούμενοι να τιμήσουν τη Μεγαλόχαρη προσκυνώντας ευλαβικά την εικόνα της. Η σχέση μας με το Χριστό δεν είναι νοητική, γνωσιακή, συναισθηματική, πρακτική ή εμπειρική. Είναι σχέση προσωπική, βαθύτατα υπαρξιακή, καθολικά μεταμορφωτική. Η Αλήθεια του Χριστού δεν διδάσκεται, «δωρίζεται» στην Εκκλησία με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, όπου και ο πιστός γίνεται όμοιος με το Θεό. Είναι η αλήθεια που δεν επιδέχεται ερωτήσεις αλλά ζητά τις δικές μας νηπτικές απαντήσεις. Ο πιστός αντιλαμβάνεται τα πάντα μέσα από τον Θεό, μαζί με το Θεό, μέσα στο Θεό, αισθάνεται τον κόσμο μέσα στην ατμόσφαιρα της Χάρης Του. Είναι έτοιμος να δεχτεί με σεβασμό τα λόγια Του και να ακολουθήσει με πίστη τον δρόμο Του.


Πρόστρεξε, Μυροφόρα,
μονάχα εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα εσένα,
κι ως τώρα μέσ’ στα αιματοστάλαχτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ με εσύ
και μη μ’ αφήσεις.....
Κ. Παλαμάς.


Καστρινού Ανδριάνα
Ιστορικός-Αρχαιολόγος